Έστω ότι ξαναφέρνεις ή ξαναβρίσκεις Σκόκο-Βιεϊρίνια! Μπορείς, όμως, να ξαναφτιάξεις;

Του Θοδωρή Τσούτσου

Είναι πολύ σημαντική η προσπάθεια της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ να "τραβήξουν" βαριά και σίγουρα χαρτιά σε αυτή τη μεταγραφική περίοδο. Βαριά γιατί τέτοια είναι ο Σκόκο από τη μία πλευρά, ο Βιεϊρίνια και ο Μακ από την άλλη, σίγουρα διότι πρόκειται για ποδοσφαιριστές τους οποίους οι ίδιοι οι Δικέφαλοι σύστησαν στο ελληνικό ποδόσφαιρο και γνωρίζουν πολύ καλά τι μπορούν να (τους) προσφέρουν.

Κάποτε το είχε κάνει και ο Ολυμπιακός με τον Μιραλάς. Δεν το πέτυχε. Οπως είναι δύσκολη η προσπάθεια για ΑΕΚ και ΠΑΟΚ και η οποία πιθανόν δεν θα έχει θετικό αποτέλεσμα για τις ελληνικές ομάδες. Αν έχει, μπορεί να είναι και καθοριστικό για την πορεία της ομάδας. Τα "αν", όμως, δεν φτιάχνουν ομάδες. Τα "ναι" τις φτιάχνουν και τέτοιο μέχρι στιγμής δεν φαίνεται στον ορίζοντα...

Η επιστροφή στο "ένδοξο παρελθόν", όπως λένε, είναι μια πολύ φυσιολογική λογική στο ποδόσφαιρο. Εδώ συμβαίνει σε πιο σοβαρές πτυχές της ζωής μας, το έχει γράψει η ιστορία ότι... η ιστορία επαναλαμβάνεται. Για να το ξαναφέρουμε στα μέτρα μας, ολόκληρη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ εξακολουθεί να ζει με την επιστροφή του Κριστιάνο Ρονάλντο. Το έκανε όταν δεν είχε πιθανότητες, φανταστείτε αυτό το καλοκαίρι.

Αντίστοιχα ισχύει και για τις ελληνικές ομάδες, εν προκειμένω για ΑΕΚ και ΠΑΟΚ. Η Ενωση "μιλούσε" για Σκόκο όταν ήταν βέβαιο ότι δεν μπορούσε να τον ξαναπάρει. Ο ΠΑΟΚ για Βιεϊρίνια όταν ήταν στα καλύτερά του. Δεν θα "επικοινωνήσουν" τώρα την προσπάθειά τους, που έχουν πια και πιθανότητες;

Μακάρι να έρθουν και πάλι τέτοιοι ποδοσφαιριστές στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Εστω και χωρίς να έχουν πια τη φρεσκάδα που είχαν όταν έφευγαν από αυτό. Είναι μεγάλο ζήτημα, όμως, για τις ομάδες μας αν είναι προτιμότερο να ψάχνουν την επιστροφή ενός Σκόκο ή ενός Βιεϊρίνια ή να ψάχνουν έναν νέο Σκόκο ή έναν νέο Βιεϊρίνια. Το δίλημμα είναι μεγάλο, είναι ποδοσφαιρικό, αλλά κακά τα ψέματα αυτή τη φορά είναι κυρίως οικονομικό.

Ακόμη κι έτσι, όμως, άκρη μπορεί να βρεθεί, είτε προς τη μία είτε προς την άλλη κατεύθυνση. Και πρώτοι αριθμοί λαχείων θα κληρωθούν ξανά και ποδοσφαιριστές που είχαν αφήσει στίγμα θα ξαναέρθουν κάποια στιγμή. Μπορεί για την ΑΕΚ να μην είναι ο Σκόκο τώρα, αλλά ο Αραούχο. Για τον ΠΑΟΚ να μην είναι ο Βιεϊρίνια ή ο Μακ, αλλά να είναι ο Ροντρίγκεζ. Στον Ολυμπιακό μπορεί να μην ήρθε ο Μιραλάς, αλλά μπορεί να έρθει ένας Μιλιβόγεβιτς. Οπως στον Παναθηναϊκό δεν ήρθε ποτέ ξανά ο Σανμαρτεάν, αλλά ήρθε ξανά ο Λέτο, έστω και με άλλες πια προοπτικές και αντοχές.

Το σοβαρό ζήτημα για τις ελληνικές ομάδες και τελικά για το ίδιο το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι πια όχι αν θα ξαναφέρει τον Σκόκο και τον Βιεϊρίνια. Ούτε αν θα βρει περιπτώσεις σαν αυτούς. Το θέμα είναι και στην τελική το πιο δύσκολο σε ποδοσφαιρικό επίπεδο κομμάτι είναι αν θα μπορέσει να ξαναδημιουργήσει έναν Σκόκο και έναν Βιεϊρίνια.

Αν, δηλαδή, είναι πια ικανό να εξελίξει τέτοιους ποδοσφαιριστές. Να τους πάρει "άγουρους" και φιλόδοξους και να τους φτάσει μετά από κάποια χρόνια να μιλάει για εκείνους ολόκληρη Νιούελς Ολντ Μπόις και Ρίβερ Πλέιτ ή 8η ομάδα της περσινής Μπουντεσλίγκα και η Πρωταθλήτρια Ευρώπης Εθνική Πορτογαλίας. Εδώ πλέον το πράγμα σοβαρεύει. Και ίσως ξεγυμνώνει...

Διότι άλλο ξαναφέρνω. Αλλο βρίσκω. Και άλλο φτιάχνω. Δημιουργώ. Δίνω αξία. Δίνω προοπτική. "Μεγαλώνω" ποδοσφαιρικά έναν παίκτη. Τα δύο πρώτα γίνονται. Είναι εφικτά ακόμη και στο απαξιωμένο επίπεδο του ελληνικού ποδοσφαιρικού περιβάλλοντος, που έστω κι έτσι εξακολουθεί να λειτουργεί με τους κανόνες της αγοράς. Ολα τα υπόλοιπα, όμως, είναι δύσκολες καταστάσεις. Διότι πλέον εκεί μιλάει το ποδόσφαιρο στην ολότητά του...